11.09.2001. Sa leabharlann a bhíos nuair a chualas faoin taisme. Bhí baill fhoirne ag tuar go raibh an tríú chogadh domhanda ar na mallaibh. Bhí micléinn ag gol. Ní rabhas fein. Bheartaíos dul ar an drabhlás.
Shruthlaigh an Guinness i dTigh Neachtain.
Bhí me caochta nuair a shroicheas baile, ach, b’ait liom doras an tí a bheith ar oscailt.
Bhí buidéal plaisteach Fanta ar an urlár. Ní ólaim Fanta. Bhí an chistin ina praiseach. Amhlaidh a bhí an scéal i mo sheomra leapa. Rinneadh buirgléireacht ar an tigh.
Láithreach bonn bhí an mheisce bainte díom.
Thugas faoi deara go raibh mo mhála spóirt umbro, mo discman agus trí hoodies liom ar iarraidh.
Níos luaithe sa bhliain, fuaireas bronntanas ó uncail liom.
“Rinne do sheanathair é seo agus é sa Champa Géibheann sa Churrach. Is leatsa anois é.”
Fáinne óir a bhí ann. Ceann a chaithfeá ar do sheaicéad chun daoine a chur ar an eolas go raibh Gaeilge agat.
Bhreathnaíos sa taisceadán cois leapa. Bhí an fáinne óir goidte freisin. Chuireas fios ar na Gardaí ar an bpointe. Dhá uair níba dhéanaí, tháinigeadar.
“Is léir dom gur úsáid sé an buidéal seo chun an doras a oscailt,” arsa mise ag taispeáint an bhuidéil Fanta, “gach seans go mbeidh sibh in ann méarlorg a aimsiú ón mbuidéal.”
Leanas ar aghaidh. “Go bhfios dom, níor thóg sé aon rud ón gcistin.”
Thaispeánais toitín caite ar an urlár.
“B’fhéidir go mbeidh sibh in ann DNA a fháil ó seo óir ní chaithim féinig.”
“Smaoineamh maith,” a dúirt an Garda ba shine acu.
“Cad a ghoid sé nó siad?” Arsa an té eile.
“Hoodies, discman agus an fáinne óir. Bhí mo obair bhaile goidte acu fiú, é sa mhála spóirt.”
Bhain sin gáire míphroifisiúnta as na Gardaí.
“Tá aithne mhaith againn ar na déagóirí a rinne é seo, tá cónaí orthu san eastát in Westside.” Arsa an Garda ba shine.
Léas dóchais a bhí ann dom.
“Is láthair choire atá anseo. Beidh na bleachtairí ón saotharlann leat amárach. Beidh siad ag dustáil. Ar tóir méarlorg agus DNA mar a dúirt tú. Beidh grianghrafadóir leo freisin.”
Thug sé a uimhir fhóin phearsanta dom ar fhaitíos gur rith aon rud chugam idir an dá linn.
Ghabhas buíochas ó chroí leo. “Is cuma liom faoin discman, faoi na hoodies, táim ag lorg an fháinne óir, sin an méid. Na cuimhní a bhaineann leis.”
“Déanfaimid ár seacht ndícheall.”
An lá dár gcionn, d’fhanas go foighneach ar na bleachtairí. Theastaigh buidéal lucozade go géar uaim ach bhíos buartha go dtiocfaidís agus mé imithe chuig an siopa.
Bhí sé ag druidim go ham tae nuair a smaoiníos ar an uimhir fóin a thug an Garda ba shine dom. Bhreathnaíos ar an bpíosa páipéir. 555-123-456 scríofta air. Is ansin a thuigeas nach bhfeicfinn an fáinne óir arís.
Chuas chuig an siopa le buidéal lucozade a cheannach. É sa chuisneoir in aice leis an Fanta. Bhreathnaíos ar na nuachtáin, iad clúdaithe le híomhánna uafásacha. Sceon i Manhattan.
Bhí deora i mo shúile.
