A Dhónaill, ná bíodh scaoll ort.
Cad é? Cé sin?
Suaimhnigh tú féin a Dhónaill, fan socair bomaite agus míneoidh mé cé mé.
Cá’l tú? Ní fheicim thú, cá’l tú?
Níl mé áit ar bith a Dhónaill, tá mé… go díreach i dteagmháil leat, le d’intinn.
Cá’l tú? Cad chuige nach bhfeicim thú?
Is aonán mé, aonán… dofheicthe. Tá sé deacair a mhíniú, ní shílim go dtuigfeá dá míneoinn é le do teanga féin.
Tá tú istigh i mo chloigeann, cad é mar atá tú istigh i mo chloigeann? Cad chuige nach bhfeicim thú?
A Dhónaill, tá tú ag iarraidh tógtha anois , suaimhnigh do chroí…
‘A Dhónaill cé leis a bhfuil tú ag caint?’
‘Liom féin a mhám…’
Fuist a Dhónaill! Fuist! Ná habair a dhath eile. Beidh siad ag sílstean go bhfuil tú ar mire agus níor mhaith linn sin.
Ara, is ar mire atá mé…
Fuist. Fuist. Fuist. Ná labhair leis an… Níl tú ar mire. Má thuigeann tú mé! Sin é, ciúnas, sin é. Ná labhair. A Dhónaill, ní tusa atá ag labhairt ach mise agus ná bí buartha, ní chluinfidh duine ar bith eile mé.
Dár fia druid do chlab. Níl mé ag iarraidh labhairt leat. Cad é atá mé ag rá, is ag labhairt liom féin atá mé. Fuist. Fuist. Bí ciúin anois. Is é, sin é. Ciúnas. Sin é. Go maith. Tá sé imithe.
Níl a Dhónaill, tá mé anseo go fóill. Níl mé ag dul áit ar bith. Tchím go bhfuil eagla ort a Dhónaill ach glac uaim é, níl tú ag dul ar mire.
Druid do chlab, ná labhair liom arís.
‘A Dhónaill cé atá sa seomra sin leat?’
‘Duine ar bith a mhám, tá… tá duine ar an ghuthán liom, sin uilig.’
‘Tá an scairtigh sin ag cur as do bhunú eile an tí. Ciúnaigh an comhrá rud beag.’
‘Cinnte a mhám, cinnte.’
Cad chuige ar inis tú bréag léi?
Níl mé ag éisteacht…
Tá…
Níl. Imigh as mo chloigeann anois, le do thoil.
Le mo thoil? Anois is mise a shíleann go bhfuil tú ar mire. Tá mise anseo le cuidiú leat, ní gá duitse ach éisteacht liom.
Má éistim leat an uair amháin seo, an bhfágfaidh tú liom féin mé ina dhiaidh sin?
Ar acht go ndéanfaidh tú rud amháin a iarraim ort a dhéanamh!
Anois tá tú ag gearradh coinníollacha orm?
Is conradh a bheas ann, agus má aontaítear é, beidh muid cothrom.
Cad é an coinníoll atá ann, mar sin de?
Ní oibríonn sé mar sin. Caithfidh tú aontú liom go ndéanfaidh tú a rud a iarraim ort a dhéanamh, ar tús.
Aon choinníoll amháin?
Is é, aon choinníoll amháin.
Maith go leor. Aontaím
Seo é, mar sin de. Má iarraim ortsa rud a dhéanamh, ní thig leat mé a dhiúltú.
Tá dhá choinníoll san aon abairt amháin sin. Aontaím go dtig leat iarraidh orm rud a dhéanamh, ach ní aontaím nach dtig liom tú a dhiúltú. Anois imigh leat!